Lomba da Fazenda

We werden wakker door het kraaien van een haan. Na het ontbijt rond 9 uur zijn we op pad gegaan.

We rijden langs de kust en zien het bord staan met als tekst: Trilho Romeiros. Geen idee wat dit moest zijn. Maar de nieuwsgierigheid won en we reden het pad in. Langs het pad zien zien we om de zoveel meter een wit kruis met een afbeelding. Ja, dit was niet moeilijk, dit is een kruisweg. Een eind verder staat een kapel. We rijden nog een stukje verder en parkeren de auto. We volgen de andere bordjes, met de naam: Pocinho de Nossa Senhora do Pranto, en komen bij een heel oude kapel aan, van 1523! In de verte zien we een berg, en ook hier was in het verleden een kruisweg. In de kapel zien we dat dit vroeger werd voorzien van stromend water. We lopen hier nog wat rond en gaan ook nog even de berg op.

Terug naar de auto, nu gaan we naar het uitzichtpunt Ponta de Sao Pedro. Wim rijdt met de auto de steile weg naar beneden. Ik ga te voet. Onderweg zie ik druivenranken tegen de steile helling groeien. Beneden staat Wim al met de auto. Je kunt hier nog verder naar beneden tot aan het water. Dit gaat met een steile trap. Beneden bij het water hebben we geruime tijd gezeten. Heerlijk genieten van het warme weer, het water en de rust. Op een gegeven moment komt er een duiker aan. Hij kleedt zich om in duikpak en neemt zijn harpoen mee het water in. Tevens neemt hij een opgeblazen boei mee, die vast gebonden zit aan zijn pak. Langzaam aan gaat hij het water in. Na een tijdje is hij al een heel eind weg. Tussen ons door en over de stenen krioelt het van de krabben en kevers. Na een tijd gaan we de trappen weer op en komen bij de auto.

We rijden nu naar het uitzichtpunt da Despe-te Que Suas. Hier hebben we een prachtig uitzicht over de kust.
Wat ons opvalt, is dat je over het gehele eiland heel weinig toeristen ziet. Ook als je ergens gaat wandelen kom je zelden iemand tegen. Het is hier echt rustig, en dat bevalt ons wel.

Nu gaan we een kijkje nemen bij het beginpunt van de wandeling naar de Pico da Vara. Onderweg naar boven wordt het al mistig. Als we bij het beginpunt aankomen, zien we dat je niet verder hoeft te klimmen. Het is te mistig. Dat is jammer. Klimmen zonder uitzicht is ook niet leuk. Dus maar weer naar beneden gereden. Misschien dat we morgen meer geluk hebben.

We besluiten om nog een wandeling aan de kust te maken. Deze keer stoppen we in het plaatsje Lomba da Fazenda. Vanuit hier start een wandeling van ongeveer 8 km. We komen ook hier langs oude watermolens. Tijdens deze wandeling hebben we verschillende keren een flink eind moeten dalen en dan weer klimmen. Een eind verder komen we bij de kust aan. Daar is een zwembad. Dit zijn ze nu aan het opknappen. Alles aan het wit schilderen. De weg gaat weer naar boven en we klimmen schuin tegen de helling omhoog. Bovenaan gekomen zien we dat we weer een flink eind moeten dalen en komen bij een mooi uitzichtpunt aan. Intussen is de bewolking rond om ons heen aan het dichttrekken. Gelukkig zijn we niet meer zover van de auto af. Net op tijd zitten we dan ook in de auto. We hadden wel voor de zekerheid onze regenjassen meegenomen tijdens de wandeling.

Zo, en nu hebben we een bad verdiend. En daarna iets lekkers. We krijgen al honger. Het was weer een leuke dag geweest!!

Groetjes van Wim en Anne-Marie