Op weg naar Twizel

In Twizel hadden we gisteren geen internet. De verbindingen hier waren niet goed. Nu gelukkig weer wel. Hier ons verslag:

Wat gaat de tijd vlug als je het goed hebt! Is het alweer 1 februari!
Vanochtend weer eens voor de verandering vroeg op gestaan, om 7 uur liep de wekker af.

Om 8 uur waren we op weg richting Twizel. Onderweg passeren we het stadje Palmerston. We stoppen hier even en maken een wandelingetje. Het is lekker vroeg, rond half 9, de ochtendzon moet alles nog een beetje opwarmen. De winkeltjes zijn nog dicht, alleen een monteur is in een garage aan het werk. Er is een tweedehandszaakje waar een hele oude auto voor de deur staat. Deze auto kan men kopen voor $350. Is dit nu geen koopje! Zou er wel een motor in zitten voor die prijs…..?

We rijden een eindje verder en komen bij Shag Point aan. Hier lopen we hoog boven op een klif en kijken zo over Pacific Oceaan. Onderons liggen de zeehonden heerlijk in de ochtendzon. We lopen een eindje verder. Op het bord staat dat er hier ook pinguins zijn maar dat deze vroeg in de ochtend naar zee vertrekken. Jammer, we zijn dus te laat. Maar gelukkig heeft een pinguin een snipperdag genomen. Deze komt net uit het water en springt van de ene steen naar de ander. Dit doet hij met beide beentjes tegelijkertijd! Als wij dat zouden doen, dan liggen we zo over de stenen heen. Ok, ik misschien iets eerder dan Wim…!

Onze tocht gaat verder naar Moeraki Boulders. Hier liggen giganten van ronde stenen op het strand. Deze stenen zijn 60 miljoen jaar geleden gevormd in de zee. Dit zijn resten van planten en schelpdieren die samengeklonterd zijn in de modder op de bodem van de zee. Ongeveer 15 miljoen jaar geleden werd hier de aarde door onderwaartse krachten omhoog geduwd. Dit zijn nu de kliffen die we hier zien. Door de erosie komen deze klonten langzaam uit de wanden te voorschijn en liggen verspreid over het strand. Doordat deze klonten nu in weer en wind liggen, drogen ze uit. Doordat ze uitdrogen scheuren ze open. We lopen een eind langs het strand en maken wat foto’s. Hier is ook een trap naar boven waar een bezoekerscentrum is. Hier zijn we ook even wezen kijken.
We lopen daarna weer langs het strand terug naar onze auto.

De volgende stop is in Torara. We rijden een lange oprijlaan in. Links en rechts staan hoge bomen. Tussen de bomen zien we velden vol met zonnebloemen. We parkeren de auto aan het eind van deze oprijlaan en gaan door een hek. Dit landgoed was eens het centrum van 15 duizend acers. Dit landgoed behoorde toe aan Thomas Brydone, hij kwam uit Schotland. Deze man was de eerste die schapenvlees via een schip naar Engeland en Amerika verscheepte. Omdat de overtocht best wel heel lang was moest het vlees goed gekoeld worden. Thomas was de eerste man die dit voor elkaar kreeg. Hij liet een machine ontwikkelen die dit mogelijk maakte aan boord van een schip. Dit schip kreeg de naam: The Dunedin. De schapen werden op dit land gevokt, groot gebracht, en geslacht.
Dit vlees was veel beter dan de engelse schapen omdat deze Nieuw Zeelandse schapen weinig vet hadden. Het landgoed waarop deze schapen graasde was van uitstekende kwaliteit. Thomas kreeg een goede prijs voor zijn vlees. Wat we hier zien zijn o.a. nog de oude stallen en het slachthuis. Het land wat we rondom ons heen zien staat nu vol met zonnebloemen. Hier hebben eens de schapen van Thomas gegraasd.

Zo, we gaan weer verder en nu stoppen we in Oamaru, de grootste stad van Noord-Otago en het centrum van een rijk boerenachterland. In deze stad staan de best bewaarde collectie historische openbare en commerciële gebouwen in Nieuw Zeeland. Deze gebouwen werden allemaal eind 19e eeuw gebouwd van Oamarusteen, een crème kleurige kalksteen. We lopen langs het oude station, de oude pakhuizen en andere historische gebouwen. In deze gebouwen is dan weer een winkeltje en dan weer een bakker. In andere gebouwen kun je een expositie bekijken. In weer een ander gebouw zijn er verschillende whisky’s te koop en dan heb je er weer in met allerlei soorten wijn. Het is schitterend weer en wij lopen door het centrum. We kijken onze ogen uit, alles is zo mooi en goed onderhouden. Midden door het centrum loopt een spoorlijn die nog gebruikt wordt want opeens horen we een grote toeter. Met veel geweld komt er een goederen trein dwars door de stad gedenderd.

Weer met de auto verder naar Duntroon. Hier is een fossielenmuseum. We zien hier allerlei fossielen die ze hier in de omgeving hebben gevonden. In een van de vitrines zie ik een briefje liggen.
Dit briefje is met de hand geschreven door Carina Put, uit Mill/Langeboom ! Ze heeft een paar fossielen die ze in Nederland heeft gevonden opgestuurd naar dit museum. Nu liggen haar fossielen hier met haar briefje in deze vitrine.

Onze tocht gaat verder naar de stuw van Waitaki. Dit is een stuwmeer om elektriciteit op te wekken.
Omdat het de laatste dagen veel heeft geregend staat het water erg hoog. De overloop kan het bijna niet aan, we zien als we over de dam rijden het water over de weg klotsen. Je hebt hier in totaal 3 dammen. We zijn over de Aviemore en Benmore dam gereden.

We rijden door naar de Clay Cliffs. We moeten een eind over een onverharde weg. Om er te komen moet je door een hek. Het kost $5 om door het hek te mogen omdat dit privé grond is. Er is niemand maar er staat een klein doosje waar je je geld in kunt doen. Het hek maak je dan zelf open en je rijd verder (wel eerst het hek goed sluiten, er lopen hier koeien). Na een stukje gereden te hebben kun je je auto parkeren. De laatste paar honderd meter gaan we te voet verder. Wat we zien doet ons een beetje denken aan de Bryce Canyon, in Amerika. Hoe dichter je erbij komt is het heel anders. Het is anders van kleur en van gesteente. We lopen er langs en klimmen er tussen door. De zon schijnt nog steeds volop, en de klok geeft aan dat het al na 7 uur is.

Rond de klok van half 9 komen we in Twizel aan en we checken in. Hier blijven we 2 nachtjes.
We gaan even wat eten en daarna wordt het tijd voor een douche en ja, ons wijntje.

Groetjes van Wim en Anne-Marie